Մարդը և ձյունը
Մարդը և ձյունը եղբայրացան: Մի օր մի մարդ ձյունին ասում է. «Նախքան գալը, զգուշացրու ինձ: Ձմեռը մոտենում էր: Մարդը հոգ չէր տանում իր մասին, չէր հավաքում վառելափայտ, ալյուր, մի խոսքով չէր պատրաստվում ձմռանը: Նա մտածեց. «Եթե եղբայրս ուզում է գալ, նա ինձ կտեղեկացնի: Այդ ժամանակ ես կպատրաստվեմ ձմռանը »:
Մի գիշեր գյուղացին արթնացավ և զարմացավ. Սպիտակ ձյունը ծածկեց սարերն ու կիրճերը, ամբողջ աշխարհը ծածկվեց գորգով: Մարդը վեր կացավ, բացեց դուռն ու ասաց. — Եվ սա մեր եղբայրությունն է, սպիտակ շու՞տ: Ձյունը պատասխանեց. — Ի՞նչ կար ինձ անելու: Երբ նստեցի Մռավան լեռան գագաթին, բոլոր կողմերից տեսանելի էի: Չե՞ս տեսել ինձ, երբ ես իջա և նստեցի Կյուրսին լեռան գագաթին: Դա էլ չտեսա՞ք:
Ձյան գալու մասին զգուշացնելու անհրաժեշտություն չկա, այն գալիս է ճիշտ ժամանակին ` ձմռանը
Թարգմանված
Человек и снег
Человек и снег побратались. Однажды человек говорит снегу:
— Перед тем как придёшь, предупреди меня.
Стала надвигаться зима. Человек не заботился о себе, не запасался дровами, мукой — словом, не готовился к зиме. Он думал так: «Если мой брат захочет прийти, он поставит меня в известность. Вот тогда я и приготовлюсь и зиме».
Однажды ночью крестьянин проснулся и был поражён: белый снег покрыл горы и ущелья, весь мир был словно ковром покрыт. Человек встал, приоткрыл дверь и сказал:
— И это наше братство, белый дэв?
Снег ответил:
— Что оставалось мне делать? Когда я сидел на вершине горы Мраван, я был виден со всех сторон. Неужели ты не видел меня, когда я спустился и сел на вершине горы Кюрсин? Неужели и этого ты не видел?
О снеге предупреждать не нужно, он приходит вовремя — зимой.
Գոհար Բարսեղյան 