Կյանքի ոչ բջջային ձևեր՝ վիրուսներ, կառուցվածքը, կենսագործնեությունը։ Ընտրել որևէ վիրուսային հիվանդություն նկարագրել ախտանիշները, վարակման աղբյուրները, բուժման մեթոդները։
Վիրուսի մասին
Վիրուսները մարդու, կենդանիների և բույսերի վարակիչ հիվանդությունների մանրագույն հարուցիչներ են: Հին ժամանակներից հայտնի են կատաղությունը, ծաղիկը, գրիպը, կարմրուկը և այլ հիվանդություններ, որոնցից միլիոնավոր մարդիկ էին մահանում, իսկ հիվանդահարույց մանրէները հայտնաբերել չէր հաջողվում: Միայն 1892 թ-ին ռուս գիտնական Իվանովսկին հայտնաբերեց այդ տարրը, որը հետագայում անվանեցին լատիներեն «վիրուս» (թույն) բառով: Վիրուսն առանձին հաջողվել է տեսնել էլեկտրոնային մանրադիտակով, և պարզվել է, որ ամենապարզ վիրուսը գալարաձև ոլորված, թաղանթապատ մեծ մոլեկուլ է, որին բնորոշ է գոյության 2 ձև՝ արտաբջջային (հանգստացող) և ներբջջային (բազմացող կամ վեգետատիվ): Ընկնելով օրգանիզմ՝ վիրուսները կպչում են իրենց նկատմամբ զգայուն բջիջներին և հանգստացող ձևից անցնում բազմացողի: Վիրուսի գալարն անմիջապես դեն է նետում իր թաղանթը, արագորեն թափանցում բջջի մեջ, և տեղի է ունենում զարմանահրաշ մի երևույթ` առաջանում են վիրուսի նոր մոլեկուլներ: Նոր վիրուսները դուրս են գալիս բջջի մակերևույթ և թափանցում հարևան բջիջների մեջ ու ախտահարում դրանք: Վիրուսները, մյուս կենդանի օրգանիզմների նման, օժտված են ժառանգականությամբ: Նրանք կարող են փոփոխվել և հարմարվել շրջակա միջավայրի պայմաններին:
Ամենախոշոր վիրուսը չափերով մոտ է ոչ խոշոր բակտերիաներին, ամենափոքրերը՝ խոշոր սպիտակուցային մոլեկուլներին: Այսինքն՝ կան հսկա և թզուկ վիրուսներ: Վիրուսների չափերը տատանվում են 15–300 նանոմետրի սահմաններում: Ըստ քիմիական բաղադրության՝ տարբերում են պարզ և բարդ վիրուսներ: Պարզ վիրուսները կազմված են սպիտակուցներից և նուկլեինաթթուներից, բարդ վիրուսները պարունակում են նաև ածխաջրեր, ճարպեր, որոշ վիրուսներ՝ նաև ֆերմենտներ: Հաջողվել է նաև կշռել ու չափել վիրուսը, պարզել նրա քիմիական բաղադրությունը, բազմացման օրինաչափությունները, բնության մեջ զբաղեցրած տեղն ու դերը հիվանդությունների առաջացման գործում։
Կարմրուկ հիվանդության մասին
Կարմրուկը սուր վարակիչ վիրուսային հիվանդություն է, որի ընթացքում բարձրանում է ջերմաստիճանը, ազդում` վերին շնչուղիների և բերանի խոռոչի լորձաթաղանթների վրա, հայտնվում է հատուկ ցան, և նկատվում է մարմնի ընդհանուր թունավորում: Հիմնականում կարմրուկով հիվանդանում են 5 տարեկանից ցածր երեխաները և երիտասարդները (ովքեր մանկության ժամանակ կարմրուկ չեն ունեցել), ովքեր չեն պատվաստվել կարմրուկի դեմ: Մեծահասակների մոտ հիվանդության ընթացքը շատ դժվար է, հաճախ բարդություններ են առաջանում: Կարմրուկը կարող է բարդություններ առաջացնել կենտրոնական նյարդային համակարգի, շնչառական համակարգի եւ ստամոքս-աղիքային համակարգի գործունեության խանգարումների ձևով։ Վիրուսը շրջակա միջավայր է մտնում հիվանդի կողմից փռշտալիս կամ հազալիս արտազատվող լորձի հետ մեկտեղ, խոսելիս թուքով, այսինքն `կարմրուկը փոխանցվում է օդակաթիլային ճանապարհով:
Կարմրուկի բռնկումները կանխելու համար անհրաժեշտ է ապահովել պատվաստումներում ընդգրկվածության և կոլեկտիվ իմունիտետի բարձր մակարդակ: Առնվազն երկու դեղաչափ պատվաստում ստացած անձանց մոտ ձևավորվում է 97-98% իմունիտետ և պահպանվում է ամբողջ կյանքի ընթացքում: Պատվաստումների ցուցանիշների նվազման դեպքում կարմրուկի բռնկումները կայծակնային են։